ژنتیک کرانیوسینوستوز

کرانیوسینوستوز به اتصال زودرس یک یا چند درز (سوچور) جمجمه گفته می شود. شیوع این حالت یک در هر 2000 تولد زنده است. عملکرد سوچورها شامل شکل دهی جمجمه در مجرای زایمانی، رشد استخوان های جمجمه هم زمان با رشد مغز و جذب ضربات مکانیکی در کودکی است. کرانیوسینوستوز سبب تغییر شکل جمجمه و بسته شدن زودرس فونتانل ها می شود. در صورت وجود ناهنجاری هم زمان یا تأخیر تکاملی ، احتمال یک نشانگان وجود دارد. بیش از 180 نشانگان وجود دارد که کرانیوسینوستوز یکی از علائم آنهاست. تعیین جنبه های بالینی و ملکولی این نشانگان ها پیشرفت زیادی داشته است. جهش در ژن های msx2، twist1، fgfr1، fgfr2 و fgfr3 شایع ترین و شناخته شده ترین علت این نشانگان ها هستند. با این حال، حدود 85% موارد با نشانگان خاصی مرتبط نیست (موارد غیرسندرمی). هم چنین در بسیاری موارد جهش خاصی شناسایی نمی شود. ارزیابی بالینی بیماران شامل سابقه دقیق پیش از تولد و تعیین مواجهه با تراتوژن ها، سابقه خانوادگی در سه نسل و بررسی سایر اعضاء است. توارث اتوزومی غالب و تظاهرات متغیر بسیاری از بیماری ها نشان دهنده لزوم معاینه بالینی دقیق بیماران و نزدیکان درجه یک آنها از لحاظ ناهنجاری های خفیف است. به علت تظاهرات مختلف، در صورت تعیین یک جهش در بیمار، باید پدر و مادر نیز بررسی شوند. در انواع اتوزومی غالب کرانیوسینوستوز، افراد حامل جهش با احتمال 50% ژن معیوب را به فرزندان منتقل می کنند. حتی در صورتی که جهش در پدر و مادر یافت نشود، احتمال تکرار اندکی (1%>) به سبب موزاییسم احتمالی وجود دارد. کرانیوسینوستوز غیرسندرمی توارث چندعاملی دارد و خطر عود آن در مورد سوچورهای کرونال 5% و در مورد سوچورهای ساژیتال 1% است. در این مقاله، با انواع این مشکل و دلایل ژنتیکی آن آشنا می شویم.